ကၽြန္ေတာ္ ကေလးဘ၀အရြယ္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုပါ။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုမွာ ေန႔စဥ္ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ စားဖို႔ေတာင္ မေသခ်ာတဲ့ေန႔ေတြရွိခဲ့တယ္ ။ ဒါေပမဲ့ အေမကေတာ့ မၾကာခဏ သူ႕ပန္းကန္ထဲက ထမင္းေတြကိုယူယူၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ထဲ အၿမဲထည့္ထည့္ေပးတတ္တယ္ ။ ၿပီးရင္ အေမေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းရွိတယ္။ "စား .. ငါ့သား... အေမ သိပ္မဆာဘူး.." ။
အဲ့ဒါ ကၽြန္ေတာ္ သိတတ္စအရြယ္က အေမ့ရဲ႕ ပထမဆံုး မုသားစကားေလးပါ။
ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းအရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ပိန္လွီေသးေကြးရွာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အာဟာရဓါတ္ ျပည့္၀ေစခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ အိမ္ေဘးနားက ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာ အေမရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ငါးသြားမွ်ားတယ္။ အဲ့ဒီေန႔က ငါးႏွစ္ေကာင္မိေတာ့ အေမ ငါးဟင္းခ်ိဳလုပ္တုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဟင္းခ်ိဳကို အားရပါးရေသာက္ေနတံုး အေမက ကၽြန္ေတာ့္ေဘးကေန ထုိင္ၾကည့္ၿပီး ၾကည္ႏူးမႈအျပည့္နဲ႔။ တခါတေလ ကၽြန္ေတာ္ စားထားတဲ့ အၾကြင္းအက်န္ ငါးရိုးေလးေတြ ယူစားတယ္။ ဒါကို ျမင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းေတာ့ ငါးအသားေလးဖဲ့ၿပီး အေမ့ကို ေကၽြးတယ္။ အေမမစားဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္။ "စား .. ငါ့သား ..အေမ ငါး သိပ္မႀကိဳက္ဘူး.."
အဲ့ဒါ အေမ့ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ မုသား။
ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းေနရမဲ့ အရြယ္ေရာက္ၿပီ။ အေမက မီးျခစ္ဆံထုတ္လုပ္တဲ့ စက္ရံုတစ္ခုမွာ မီးျခစ္ဆံျဖည့္တဲ့ အလုပ္ေလးယူလုပ္တယ္။ ညဘက္အိမ္ယူၿပီး လုပ္ရတာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလဲ ေစာင့္ေရွာက္ ၾကည့္ရႈႏုိင္ေသးလုိ႔ အေမသေဘာက်တယ္။ တည ကၽြန္ေတာ္ ႏုိးလာတဲ့အခ်ိန္ (ေတာ္ေတာ္ညဥ့္နက္ ေနာက္က်ေနၿပီ) အေမ ဖေယာင္းတုိင္မီးေလး ထြန္းၿပီး ဘူးေလးေတြထဲကို မီးျခစ္ဆံျဖည့္တဲ့အလုပ္ေတြ လုပ္ေနတုန္းပဲ။ "အေမ .. အရမ္းမိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ၊ အိပ္ပါေတာ့။ မနက္မွ ဆက္လုပ္လို႔ရတာပဲ" လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေျပာေတာ့ အေမကၿပံဳးၿပီး ျပန္ေျပာတယ္။ "သြားအိပ္ ငါ့သား .. အေမ အိပ္ခ်င္စိတ္ မရွိေသးလို႔ ဆက္လုပ္ လုိက္ဦးမယ္" တဲ့။
အေမ့ရဲ႕ တတိယေျမာက္မုသားစကားေလးပါ။
တခါတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ အတန္းတင္စာေမးပြဲေျဖတဲ့ေန႔႔မွာ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို လုိက္ပို႔ၿပီး အခန္းအျပင္ဘက္တေနရာက ထုိင္ေစာင့္တယ္။ ပူျပင္းလွတဲ့ေနေရာင္ဒဏ္ကို သိပ္အကာအကြယ္မေပးႏုိင္ရွာတဲ့ ေနရာ တစ္ခုမွာ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထုိင္ေစာင့္တယ္ ။ စာေမးပြဲၿပီးၿပီးခ်င္း အေမ့ဆီ ကၽြန္ေတာ္ အေျပးအလႊားသြားတယ္ ။ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဖက္ထားၿပီး အသင့္ျပင္ဆင္လာတဲ့ အခ်ိဳရည္ ေအးေအးေလးတခြက္ တုိက္တယ္ ။ တကိုယ္လံုးေခၽြးေတြရႊဲေနရွာတဲ့ အေမ့ကို ျမင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းဘူး။ "အေမလည္း ေသာက္ဦးေလ" လို႔ ေျပာေတာ့ အေမ့ထံုးစံအတုိင္း "ငါ့သားပဲ ေသာက္ပါ။ အေမ ေရမဆာဘူး" တဲ့ ။
အဲ့ဒါ အေမရဲ႕စတုတၳေျမာက္ မုသားစကားတစ္ခြန္း။
သိပ္မၾကာခင္ အေဖဆံုးတယ္။ အတန္းႀကီးလာၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပညာေရးနဲ႔ အိမ္ကိစၥက အေမ့တာ၀န္လံုးလံုးျဖစ္ၿပီ။ အေမ အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္ၿပီး ေငြရွာရေတာ့ အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ငတ္တလွည့္ ျပတ္တလွည့္။ မိသားစု အေျခအေနဆုိးသထက္ဆုိးတာ ျမင္လာတဲ့ အိမ္နားက အေမ့မိတ္ေဆြက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို ရံဖန္ရံခါ လာေစာင့္ေရွာက္တယ္။ ပတ္၀န္းက်င္က အေမ့ကို သူနဲ႔ပဲ ေနာက္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုထူလုိက္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကတယ္။ အေမ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ျငင္းဆုိၿပီး အခုိင္အမာ စကားတစ္ခြန္းဆိုတယ္ ..."ကၽြန္မဘ၀အတြက္ ကၽြန္မကေလးေတြရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ လုံေလာက္တယ္.." တဲ့ ။
အေမ့ရဲ႕ ပဥၥမေျမာက္မုသား။
ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ့ အလုပ္ကေလးတစ္ခုရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အေမ့ကို အနားယူေစခ်င္ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အေမ လက္မခံဘူး။ မနက္မနက္ ေစ်းထဲသြားၿပီး ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြေရာင္းတံုးပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ပို႔တဲ့ပုိက္ဆံေတြ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ျပန္ျပန္ပို႔ၿပီး "အေမ့ဆီ မပို႔နဲ႔ ငါ့သား ။ အေမ့မွာ လံုေလာက္တယ္ .. သားဘာသာစုထား" တ့ဲ။
အေမ .. ဆဌမေျမာက္မုသားကို ေျပာတယ္။
ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ မာစတာဒီဂရီကို အခ်ိန္ပိုင္းဆက္ေလ့လာေနတဲ့အခ်ိန္ အေတာ္အတန္ႀကီးတဲ့ အေမရိကန္ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္ရတယ္။ ေက်ာင္းၿပီးၿပီးခ်င္း ကၽြန္ေတာ့္လစာတိုးေတာ့ အေမ့ကိုကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူ အေမရိကားမွာပဲ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေစခ်င္ တယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို သူ႕အတြက္နဲ႔ တာ၀န္အပိုေတြ မရွိေစခ်င္ဘူး။ အေမကေျပာတယ္ .."အဲ့ဒီလို ဘ၀ႀကီးမွာ အေမ ေနတတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး သားရယ္ .." တဲ့။
အေမရဲ႕ သတၱမေျမာက္ မုသားစကားေလး တစ္ခြန္းေပါ့။
ဇရာကေထာင္း၊ ပင္ပန္းမႈအေပါင္းခါးစည္းရင္ဆုိင္ခဲ့ရတဲ့ အေမ .. အရြယ္ေတာ္ေတာ္က်ခဲ့ၿပီ။ ေလာကဓံက ထပ္ရက္စက္တယ္။ ကင္ဆာေရာဂါနဲ႔ ေဆးရံု တက္ေနရခ်ိန္ အေမ့ရဲ႕ေနာက္ဆံုးေန႔ရက္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ (ဘာဆုိဘာမွ ထည့္တြက္မေနပဲ အားလံုးကို ပစ္ထားခဲ့ၿပီး) အေမ့အနားကို ျပန္လာခဲ့တယ္။ အေမ ေ၀ဒနာကို အလူးအလဲ ခံစားရခ်ိန္ေတြမွာ အေမ့ကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္ေတြ မထိန္းႏုိင္ခဲ့ဘူး ။ အေမမျမင္ေအာင္ ဂရုစုိက္ေနေပမဲ့လဲ တခါတေလ ေတြ႕ျမင္သြားတဲ့အေမက အားတင္းႀကိဳးစားၿပံဳးၿပီး ေျပာတယ္ .. "မငိုနဲ႔ ငါ့သား .. အေမ အရမ္း နာနာက်င္က်င္မခံစားရပါဘူး .."တဲ့။
အဲ့ဒီလို အဌမေျမာက္မုသားကို ေျပာၿပီး အေမ လူ႕ေလာကထဲက ထြက္ခြါသြားခဲ့တယ္။
အၾကြင္းမဲ့ေမတၱာေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ မာတာမိခင္ဟာ သားသမီးမ်ားအေပၚထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအတြက္ (တာ၀န္ေက်ပြန္စြာနဲ႔) သူ႔ကုိယ္သူအနစ္နာခံတဲ့ မုသားစကားလံုးေလးေတြသံုးၿပီး ေလာကအလယ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို စိတ္ခ်လက္ခ် ခ်န္ထားႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့ပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေရာ အဲ့ဒီလို မိခင္ေတြရဲ႕ ရင္းႏွီးေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေတြအတြက္ ထိုက္ထုိက္တန္တန္ ျပန္ေပးဆပ္ခဲ့ပါသလား။ ခုခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက အေမးစကားကို အေမၾကားရင္ န၀မေျမာက္ မုသားစကားတစ္ခြန္းကို ဆုိေလဦးမလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းပမ္းတနည္း ေတြးေနမိတယ္။
(၂၀၁၃ ခုႏွစ္ မိခင္မ်ားေန႔ အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳ) ေမာကၡပညာေရး မဂၢဇင္း
Translated by Cinderella ( Ref : Eight Lies of a Mother/www.motivateus.com/April'2010)
Eight Lies of a Mother (မိခင္တစ္ေယာက္၏ အဌမေျမာက္မုသား) by unknow ( အမည္မသိ ေဆာင္းပါးရွင္ စာေရးဆရာမေလး)
အဲဒီမွာ
အေမရိကန္ပညာေရးစနစ္ရဲ႕ ေက်ာင္းသား အရည္ခ်င္းစစ္ပံု အယူဆကို
ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အေမရိကန္ေတြက စာေမးပဲြေတြကို အျပည့္၀ မယံုၾကည္ ပါဘူး။
သူတို႔အျမင္မွာ စာေမးပဲြတခုကို အမွတ္ ေကာင္းေအာင္ ေျဖနိုင္ရံုနွင့္
ဒီေက်ာင္းသားတေယာက္ ပညာ အရည္ခ်င္း ျပည့္စံုတယ္လို႔ မယူဆဘူး။ အဲဒါ ကိုယ္တို႔
တိုင္းျပည္မွာ လက္ခံ စဥ္းစားသင့္တဲ့ အေရးၾကီးဆံုး အခ်က္ပါ။ 
